I love death
The revolutionary movement of Syria has not only been asking for a political change when it took the streets in 2011, but also to reaffirm the existence of individuality in society. Our personal individuality was brutally oppressed by the dictatorial one-party ruling and the purely state-controlled organizations and trade unions, striving to ideologically uniform the people from the youngest age in the Baath Pioneer Organization.
With the recapturing of our personal identity, we Syrians regained a public space to express our thoughts and ideas through creativity and arts. But at the same time, we are confronted with new questions: Have we really outgrown from our role as pioneer comrades that we used to be? Or has the pioneer comrade from the past who stood in rank and file chanting meaningless slogans has only changed its looks, now chanting Jihadist slogans that are full of the same “state pioneer” spirit of the past?
Director : Aamen Alarand
ًLyrics, Singing: Batool Mohamad
produced : Bidayyat 2014
بحب الموت
لم يكن فقط التغيير السياسي، هو ما توّخته الحركات الاحتجاجية قي سوريا التي عبرت أنحاء البلاد في العام 2011. هناك الفردانية التي لطالما تمّ طمسها والتقليل من شأنها في ظل حكم الحزب الواحد ومنظماته الشعبية ونقاباته المهنية، التي كرّست لأداء هذه المهمة باحتراف منذ السنوات المبكرة من عمر المنتسبين إليها، إلى أن ظهرت الفردانية بقوة معلنة عن نفسها. ومعها اكتشف كلّ منا أنّه قادر على الخروج للملأ ليقول ما عنده، وليقدّم ما يشاء من فنون التعبير والأفكار والصور. لكن، هل تخلّص كل منا من ذاك “الرفيق الطليعي” الذي كانه يوماً؟ هذا “الرفيق الطليعي” الذي اصطف ذات يوم في رتلٍ منظم ليردد شعاراتٍ البعث الجوفاء سائراً مع الجموع، هاهو من جديد يصطف ليردد الشعارات الجهادية الجوفاء معبرا عن هذه الروح “الرفاقية” في أعماله الفنية الجديدة
إخراج : آمن العرند
كلمات و غناء : بتول محمد
إنتاج : بدايات 2014
Ölümü seviyorum
Suriye devrimci hareketi 2011’de sokaklara döküldüğünde yalnızca siyasi değişim istemiyordu, toplumda bireyeselliğin varlığının yeniden onaylanmasını da talep ediyordu. Bireyselliğimiz tek parti diktası, tamamen devletin kontrolündeki örgütleri ve sendikaları tarafından acımasızca bastırılmıştı. Bu kurumlar Baas öncü örgütlerinde insanları en küçük yaşlardan itibaren ideolojik olarak tek tipleştirme peşindeydi.
Biz Suriyeliler kişisel kimliğimizi geri kazanırken, düşüncelerimizi ve fikirlerimizi yaratıcılık ve sanatla ifade edebilmemizi sağlayacak bir alan da bulduk. Ama şimdi karşımızda başka sorular var: Bize atfedilen öncü yoldaş rolünden gerçekten çıkabildir mi? Ya da bir zamanlar sıraya geçip anlamsız sloganlar atan öncü yoldaşlar şimdi kılık değiştirip, geçmişin “devlet öncülüğü” ruhuyla cihatçı sloganlar mı atıyorlar?
Yönetmen : Aamen Alarand
ًSözler ve Şarkı: Batool Mohamed
yapım : Bidayyat 2014
Ich liebe Gevatter Tod
Als 2011 die revolutionäre Bewegung in Syrien auf die Straße gegangen ist, ging es den Demonstranten nicht nur um eine politische Veränderung, sie wollten außerdem den Individualismus in der Gesellschaft etablieren. Denn unsere persönliche Individualität wurde von der diktatorischen Einparteienregierung brutal unterdrückt. Staatlich kontrollierte Organisationen und Gewerkschaften nutzten die Pionierorganisation der Baath-Partei, um bereits die Jüngsten ideologisch zu indoktrinieren.
Mit der Rückgewinnung unserer persönlichen Identität haben wir Syrer gleichzeitig öffentlichen Raum wiedergewonnen, in dem wir unsere Gedanken und Ideen in Form von Kreativität und Kunst ausdrücken können. Gleichzeitig sehen wir uns mit ganz neuen Fragen konfrontiert: Haben wir unsere Rolle als Pionierkameraden, die wir einst waren, abgelegt? Oder hat der Pionier von damals, der früher in Reih und Glied stand und bedeutungslose Slogans rief, lediglich sein Aussehen verändert und skandiert nun die Sprüche der Dschihadisten, die vom ehemaligen „Staatspioniergeist“ nur so strotzen?
